Lijaza
Lijaza – u biohemiji – je enzim koji katalizira razlaganje različitih hemijskih veza putem koji se razlikuje od onog kod hidroliza i oksidacije, često formirajući novu dvostruku vezu ili nov prsten.[1][2][3] Primjerice, lijaza je enzim koji katalizizira slijedeću reakciju:[4]
Shema reakcije je:
- .
Lijaze se razlikuju od ostalih enzima po tome što im je, za jednosmjernu reakciju, neophodan samo jedan supstrat, a za reverznu reakciju – dva.[5]
Nomenklatura
Sistemska imena lijaza se formiraju kao „supstratna grupa lijaza“. Primjeri uobičajenih su: dekarboksilaza, dehidrataza, aldolaza, i druge. Kad je važnija reverzna reakcija, u imenu se može koristiti naziv sintaza .
Klasifikacija
U klasifikaciji enzima, lijaze se deklariraju kao EC 4 u EC brojevima. Dalje se klasifikuju u sedam potklasa:
- EC 4.1 obuhvata lijaze koje raskidaju veze ugljik-ugljik, kao što su dekarboksilaze (EC 4.1.1), aldehidne lijaze (EC 4.1.2), oksokiselinske lijaze (EC 4.1.3) i druge (EC 4.1.99).
- EC 4.2 su lijaze koje raskidaju veze ugljik-kisik, kao što su dehidrataze;
- EC 4.3 uključuje lijaze koje raskidaju veze ugljik-dušik;
- EC 4.4 raskidaju veze ugljik-sumpor;
- EC 4.5 raskidaju veze ugljiik-halid
- EC 4.6 raskidaju veze fosfor-kisik, npr. adenilatna ciklaza i guanilatna ciklaza;
- EC 4.99 obuhvata druge lijaze, kao što su ferohelataze.
Također pogledajte
Reference
Vanjski linkovi
- EC 4 Introduction from the Department of Chemistry at Queen Mary, University of London
- ↑ Graeme K. Hunter G. K. (2000): Vital Forces. The discovery of the molecular basis of life. Academic Press, Šablon:ISBN.
- ↑ Međedović S., Maslić E., Hadžiselimović R. (2000): Biologija 2. Svjetlost, Sarajevo, Šablon:ISBN.
- ↑ Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Ed. (2005): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, Šablon:ISBN.
- ↑ http://www.chem.qmul.ac.uk/iubmb/enzyme/EC4/intro.html Šablon:Webarchive EC 4 Introduction] from the Department of Chemistry at Queen Mary, University of London
- ↑ Nelson D. L., Michael M. Cox M. M. (2013): Lehninger Principles of Biochemistry. W. H. Freeman, 2013.Šablon:ISBN.